Hoi! Mijn naam is Sylvie De Mey, maar ik word al heel mijn leven aangesproken als Syl.
Ik ben 37 jaar en trotste mama van twee geweldige dochters Anaïs & Olivia! Opgegroeid in de Kempen waar mijn man en ik een oud huisje met hart en ziel (en ook wel de gekende bloed-zweet en bijhorende tranen) omgebouwd hebben tot een mooie gezellige woning. Ons 'witte huisje'.
Ik ben zo'n echte gezinsmus die enorm geniet van gezellig vertoeven met vrienden en familie. Een glaasje wijn, een goed boek, naaien, lezen, wandelen en bijpraten (of liever: schaterlachen) met ieder die ik graag zie, horen bij mijn #grotegelukskes.
Ik noem mezelf graag een sociale madame met pit, eentje die weet wat ze wil. Althans, dat 'weten' was niet altijd even gemakkelijk.
Na het behalen van mijn Bachelor ben ik het zakenleven ingedoken. Met veel passie heb ik diverse functies uitgeoefend, tot het moment dat mijn leven in één ruk stilstond. Mijn lieve echtgenoot en papa van onze twee kleine kindjes overleed na een werkongeval. Het bestaat echt, de grond onder je voeten voelen wegzakken. Het bestaat écht, die roes waar je dan in terechtkomt. Het bestaat écht, de hel waar je dan ongewild door moet. Het bestaat allemaal, wat ze zeggen...
Alleen, ik had nooit gedacht dat het ons ging overkomen. Mijn echtgenoot, onze 2 dochtertjes en ik, wat een zalig team waren wij. Gelukkig zijn en #yolo zat verweven in het eerste deel van ons leven. En wat ben ik trots op alles wat hij me gegeven heeft, waar ik verder op kan bouwen in mijn tweede leven. Want zo is het, er is een leven voor en er is een leven na. En dat leven na, daar wil ik graag nog iets moois van maken.
Dat ik graag samenwerk met mensen was en is mij niet vreemd. Er écht zijn voor diegenen die in mijn hart zitten, daar leef ik voor. Ik hoor ze vaak zeggen "da's ons Syl".
Ik help ontzettend graag mensen, maak graag tijd vrij om echt te luisteren en om die ene persoon te bieden wat hij/zij nodig heeft.
Mijn eigen verlieservaring heeft mijn leven helemaal veranderd. Het heeft me vooral doen stilstaan bij wat écht belangrijk is. Zo heb ik ontdekt dat ik mijn hart moet volgen en vooral moet doen wat ik eigenlijk al mijn ganse leven wou doen; kinderen en jongeren helpen, in elke vorm van verlies dan ook.
Waarom kinderen en jongeren? Omdat ik gek ben op kinderen!
OMDAT ze gewoon puur zijn, OMDAT ze gewoon nog ontzettend eerlijk kunnen zijn, OMDAT iedereen gewoon ook veel kan leren van kinderen en jongeren, OMDAT ik zelf in iedere vezel gevoeld heb wat een verschil het kan maken voor hen om de juiste kapstokjes te krijgen en zo met dit verlies om te gaan.
OMDAT er teveel kinderen en jongeren zijn in onze maatschappij die niet ten volle gelukkig mogen of kunnen zijn en ik daar graag mee betekenis aan wil geven.
We kunnen maar weinig situaties zomaar 'oplossen', maar hoe mooi is het dat we die kinderen en jongeren in een verliessituatie wel kunnen 'leren omgaan' met emoties. Voor het kind een gevoel van veiligheid inbouwen, steunpilaren aanreiken, mee op zoek gaan naar dat wat nodig is, ... daar wil ik voor staan.